Το γόνατο μπορεί να τραυματιστεί από αθλητικές δραστηριότητες αλλά και μικροτραυματισμούς στην καθημερινή ζωή. Τέτοιου είδους τραυματισμοί μπορούν, για παράδειγμα, να προκαλέσουν κατάγματα οστών, θλάσεις και ρήξεις συνδέσμων, ρήξη συνδέσμου χιαστού ή τραυματισμούς του μηνίσκου. Η οστεοαρθρίτιδα (του γόνατος) μπορεί να εμφανιστεί με το πέρασμα των χρόνων αλλά και ως συνέπεια των παραπάνω τραυματισμών.
Οι κύριες αιτίες του πόνου στο γόνατο είναι γενικά:
- Τραυματισμοί (π.χ. κατά τη διάρκεις της άθλησης)
- Οστεοαρθρίτιδα (φθορά της άρθρωσης)
Συχνά, οι παραμορφωτικές αλλαγές των αρθρώσεων του γόνατος προκύπτουν ήδη από την ηλικία των 35 ετών περίπου. Μια τέτοια παραμορφωτική αλλαγή μπορεί να έχει διάφορες αιτίες: Κακή ευθυγράμμιση (αποκλίσεις του φυσιολογικού άξονα της άρθρωσης του γόνατος, π.χ. στραβά πόδια ή γόνατα), πολλούς τραυματισμούς και αγγειακές παθήσεις, και ως συνέπεια την ασθένεια των αρθρώσεων (όπως ρευματισμοί).Ωστόσο, μελέτες δείχνουν επίσης ότι μια παραμορφωτική αλλαγή των αρθρώσεων του γόνατος μπορεί να υπάρχει χωρίς συμπτώματα, δηλαδή τα άτομα που πάσχουν από οστεοαρθρίτιδα δεν αισθάνονται πόνο, παρόλο που έχουν σημάδια στις αρθρώσεις του γόνατος. Στην περίπτωση των επώδυνων αλλαγών στην περιοχή των αρθρώσεων του γόνατος, χαρακτηριστικά είναι τα τραβήγματα στο γόνατο καθώς και τα τσιμπήματα μετά από μεγαλύτερες περιόδους ανάπαυσης, όπως ο πόνος κατά το πρωινό ξύπνημα. Εάν υπάρχουν μόνιμες ενοχλήσεις στην άρθρωση του γόνατος ή εάν αυτές αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου, η τακτική άσκηση και προπόνηση είναι συνήθως η θεραπεία που συνίσταται από ειδικούς. Σε μεμονωμένες περιπτώσεις, το τέντωμα και η κάμψη ή η γενική καταπόνηση του γόνατος μπορεί επίσης να γίνει επώδυνη με την πάροδο του χρόνου. Ανάλογα με την αιτία και τη σοβαρότητα, ο πόνος στο γόνατο πρέπει να αντιμετωπίζεται συντηρητικά, για παράδειγμα με αντιφλεγμονώδη παυσίπονα, φυσικοθεραπεία και ασκήσεις. Η χειρουργική επέμβαση είναι απαραίτητη μόνο στις πιο σπάνιες περιπτώσεις.
Προκειμένου να αποφευχθεί η χειρουργική επέμβαση, είναι σημαντικά τα έγκαιρα μέτρα που μπορούν να εφαρμοστούν και από τον ασθενή κατόπιν συμβουλής από ειδικούς. Σε αυτά περιλαμβάνονται η μυϊκή ενδυνάμωση μέσω στοχευμένων ασκήσεων και, εάν είναι απαραίτητο, η πρόσθετη χρήση επιγονατίδων.