ΕΠΙΚΟΝΔΥΛΙΤΙΔΑ ΑΓΚΩΝΑ

Η επικονδυλίτιδα είναι πάθηση που επιφέρει έντονο πόνο στην περιοχή του αγκώνα και εμφανίζεται κυρίως σε νεαρά άτομα (30-50 ετών).  Υπάρχουν δύο είδη επικονδυλίτιδας: η έσω και η έξω. 

Η έξω επικονδυλίτιδα (γνωστή και ως tennis elbow) είναι μια επώδυνη κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται κυρίως από πόνο που παρουσιάζεται στην εξωτερική επιφάνεια του αγκώνα και επεκτείνεται μέχρι τον καρπό, κάποιες φορές και στα δάχτυλα. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν αδυναμία στον καρπό όταν ο ασθενής επιχειρεί να πιάσει κάποιο αντικείμενο, και σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη και η χειραψία, μπορεί να είναι εξαιρετικά επώδυνη. 

Η έσω επικονδυλίτιδα (γνωστή και ως golfer’s elbow) είναι μια εξίσου επώδυνη κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται κυρίως από πόνο που εντοπίζεται στην εσωτερική επιφάνεια του αγκώνα και επεκτείνεται (όπως και στην έξω επικονδυλίτιδα) μέχρι τον καρπό, κάποιες φορές και στα δάχτυλα.  Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν μία αδυναμία στον καρπό όταν ο ασθενής επιχειρεί να πιάσει κάποιο αντικείμενο, δυσκαμψία, και σε μερικές περιπτώσεις μούδιασμα στην παλαμιαία επιφάνεια του χεριού.  

Το κυριότερο σύμπτωμα και στις δύο περιπτώσεις είναι ο έντονος πόνος στην περιοχή του αγκώνα, μέχρι και τον καρπό.  Αυτό συμβαίνει όταν οι τένοντες και οι μύες επιβαρύνονται πέρα από το όριο αντοχής τους.  Στο οξύ στάδιο ονομάζεται τενοντίτιδα, ενώ μία πιο χρόνια κατάσταση ονομάζεται τενοντοπάθεια.  Αυτό συνήθως συμβαίνει λόγω άρσης βάρους ή υπέρχρησης του τένοντα με την αιτία να βρίσκεται στην επαναλαμβανόμενη σύσπαση των μυών του αντιβραχίου.  Το αντιβράχιο είναι η ανατομική περιοχή ανάμεσα στον αγκώνα και τον καρπό και οι μύες του αντιβραχίου τεντώνουν με αποτέλεσμα να ανυψώνουν τον καρπό και τα δάχτυλα.

Η επικονδυλίτιδα του αγκώνα,  είναι πάθηση που δεν αφορά μόνο αθλητές, αλλά και άλλους επαγγελματίες.  Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, σχετίζεται με την επαναλαμβανόμενη κίνηση ή με επαγγέλματα που χρήζουν χειρωνακτικής εργασίας (ξυλουργοί, κομμωτές/τριες, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, χρήση υπολογιστή, μουσικοί/πιανίστες).

Η θεραπεία της επικονδυλίτιδας, αρχικά, είναι κατά κανόνα συντηρητική (φυσικοθεραπεία, φαρμακευτική αγωγή, παγοθεραπεία, διατάσεις, ασκήσεις ενδυνάμωσης).  Θεραπευτικά, οι περισσότεροι ασθενείς παρατηρούν μείωση των συμπτωμάτων τους εφαρμόζοντας απλές συμβουλές όπως ξεκούραση, πάγο, αντιφλεγμονώδη, διατάσεις και ασκήσεις ενδυνάμωσης.

Ακόμη και αν βελτιωθεί η κατάσταση, συστήνεται η συνέχιση των ασκήσεων ανα κάποια διαστήματα διότι υπάρχει ο κίνδυνος να υπάρξει υποτροπή και να γίνει ένα χρόνιο πρόβλημα.  Μερικές χρήσιμες και βοηθητικές συμβουλές είναι η εξής:

• Τα συχνά διαλλείματα ή ακόμη και η αποφυγή της άσκησης για 1 -2 ημέρες (όσο και όταν είναι εφικτό), ακόμη και  για την αποφόρτιση των ιστών και κυρίως των τενόντων
• Να υπάρχει εργονομία στον χώρο εργασίας (μην προσαρμόζεσαι στον εργασιακό σου χώρο, αλλά προσάρμοσε τον χώρο σε εσένα)
• Την αποφυγή άμεσης πλήξης των τενόντων από σκληρές επιφάνειες (όπως γραφεία και πάγκους εργασίας)
• Η εφαρμογή σωστής τεχνικής κατά την διάρκεια της άσκησης ή άθλησης για την αποφυγή λανθασμένων κινητικών προτύπων (μία απο τις αιτίες εμφάνισης της επικονδυλίτιδας)
• Να υπάρχουν παραλλαγές στην κίνηση έτσι ώστε να μην επαναλαμβάνεται πάντα η ίδια κίνηση
• Διατάσεις των μυοτενόντιων ιστών με σκοπό την μείωση των επαναλαμβανόμενων φορτίων και την ανοχή στον πόνο
• Ασκήσεις ενδυνάμωσης με σκοπό την αντοχή των ιστών στις επαναλαμβανόμενες κινήσεις

Κατά την διάρκεια των ασκήσεων, καθώς επίσης δραστηριοτήτων καθημερινότητας ή άθλησης, η χρήση ειδικoύ επιδέσμου στήριξης (περιαγκωνίδα - ένας ειδικός νάρθηκας για επικονδυλίτιδα) μπορεί να εφαρμοστεί με σκοπό την μείωση της μυοτενόντιας φόρτισης στην περιοχή ασκώντας στοχευμένη πίεση.

Η χρήση μιας περιαγκωνίδας, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, υποστηρίζουν την εφαρμογή ενός τέτοιου βοηθήματος για την μείωση του πόνου στην περιοχή του αγκώνα, ειδικά στο οξύ στάδιο.

Η περιαγκωνίδα της Hansaplast έχει κατασκευαστεί με σκοπό την στήριξη του τραυματισμένου τένοντα, κατανέμοντας κατάλληλα  και απορροφώντας τα φόρτια και τις δυνάμεις που ασκούνται κατά την διάρκεια μίας κίνησης ή μίας άσκησης.  Με αυτό τον τρόπο δεν καταπονούνται οι τένοντες του αγκώνα με περιττά φορτία, υπάρχει σταδιακή φόρτιση των ιστών (μέσω της άσκησης) με αποτέλεσμα την ταχύτερη επούλωση των μυοτενόντιων ιστών. Έτσι, μειώνεται η πιθανότητα να οξυνθούν τα συμπτώματα του πόνου και η πιθανότητα επανατραυματισμού. Ταυτόχρονα, δημιουργείται μία πιο ομαλή λειτουργία του μυϊκού συστήματος γύρω από την άρθρωση του αγκώνα, και με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται επιβαρυντικά κινητικά πρότυπα που πιθανότατα να δημιουργηθούν λόγω πόνου ή αδυναμίας κάποιων τενόντιων στοιχείων ή μυών. Παρέχοντας αυτή την στήριξη, δημιουργούνται οι συνθήκες επιστροφής στην άσκηση, την άθληση, και τις δραστηριότητες της καθημερινότητας.   

Ο σκοπός της άσκησης αρχικά είναι η διατήρηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης στα όρια του πόνου, και σταδιακά η αύξηση του εύρους κίνησης σε λειτουργικά επίπεδα. Οι ασκήσεις στοχεύουν όχι μόνο στην άρθρωση του αγκώνα, αλλά και στην άρθρωση του καρπού, του ώμου, και της ωμοπλάτης.  Επίσης, δίνονται ασκήσεις διάτασης και ενδυνάμωσης ώστε να ενισχυθούν οι μυϊκές ομάδες γύρω από την άρθρωση του αγκώνα, του καρπού, και του ώμου.